SCHIACCIATA ALL'UVA
„Schiacciata all’uva” to prosty rustykalny placek drożdżowy z oliwą i winogronami. Piecze się go jesienią z okazji zbiorów winogron, głównie w Toskanii. To prawdziwa gratka dla smakosza, bo stosuje się odmiany winogron, z których powstaje słynne toskańskie Chianti, czyli Sangiovese lub Canaiolo.
JAK TO WYMÓWIĆ?
Słowem „la schiacciata” określa się w Toskanii focaccię, czyli najprostszy rodzaj pieczywa, podpłomyka, w formie płaskiego placka. Bywa pieczony z solą i rozmarynem, z cebulą, sezonowymi warzywami. Jest jadany na ciepło lub na zimno.
„Schiacciatę all’uva” jadłam wiele lat temu w Montepulciano, pod koniec września, gdy trwało winobranie. Ciasto było soczyste, zabarwione ciemnym sokiem z aromatycznych, upieczonych owoców. Dominował w nim intensywny, winny, słodko-kwaśny smak dojrzałych, drobnych winogron. Zachwyciłam się nim i pamiętam do tej chwili jego szczególny smak.
Inna rzecz, która utkwiła mi w pamięci, to wymowa słowa „schiacciata”. Była niemożliwa do wymówienia dla mnie, bo nie znałam wtedy jeszcze włoskiego.
SKŁADNIKI DLA 6-8 OSÓB
Ok. 1 kg ciemnych drobnych winogron – powinny być aromatyczne, mogą być krajowe kwaskowe intensywne w smaku
250 g mąki 00
150 ml wody
6 g świeżych drożdży
pół łyżeczki cukru
sól
Oliwa z oliwek
Okrągła foremka ok. 30-35 cm średnicy (tortownica się nie nadaje, bo podczas pieczenia wycieka z niej sok)
SPOSÓB WYKONANIA
Do upieczenia schiacciaty potrzeba ciemnych winogron, najlepiej drobnych, bardzo intensywnych w smaku. Nadają się świetnie nawet winogrona krajowe, które spotyka dość często są uprawiane w polskich ogrodach. Odkryłam też, że taki rodzaj placka wychodzi doskonale ze świeżą żurawiną (może być też mrożona). Mieszam ją z dostępnymi, ciemnymi odmianami winogron i rezultat jest znakomity.
Sekretnym dodatkiem, który nadaje winną, słodko-kwaśną, intensywną nutę, jest ocet balsamiczny. Używam go niewiele, nadaje głębię i rekompensuje trochę brak „prawdziwych” winogron, prosto z toskańskiej winorośli.
Ciasto, które robię, nie jest słodkie, zawiera tylko pół łyżeczki cukru, ponieważ świetnie podkreśla słodycz owoców.
WYKONANIE
Mieszam w misce mąkę ze szczyptą soli i cukrem.
W 150 ml wody rozpuszczam drożdże, dodaję je wraz z łyżką oliwy do mąki i zagniatam ciasto. Odstawiam do wyrośnięcia na ok. 1,5 - 2 godziny. Gdy podwoi obojętność, dzielę je na 2 równe części i rozciągam na placki o średnicy ok. 30 cm (wielkości foremki).
Na dno foremki posmarowanej oliwą kładę pierwszą warstwę ciasta, na nią winogrona lub żurawiny. Skrapiam je oliwą i dobrym, gęstym octem balsamicznym. Przykrywam drugą warstwą i sklejam brzegi, by owoce nie wydostały się podczas pieczenia. Na wierzchniej warstwie układam pozostałe owoce i smaruję je oliwą. Można je lekko posypać cukrem trzcinowym. Piekę w 180⁰C przez ok. 1 godzinę 15 minut.
JAK PODAWAĆ SCHIACCIATĘ?
Schiacciata najlepsza jest ok. 1 godzinę po upieczeniu, gdy dobrze wystygnie. Ciasto jest doskonałe jako deser, na przykład z kieliszkiem deserowego wina, a także jako przekąska między posiłkami. Lubię je jadać z surowymi owocami: gruszką, jabłkiem lub pomarańczą.
SCHIACCIATA ALL'UVA - WARIANTY I ZALETY
- Do winogron czasem dodaje się też świeży rozmaryn, nasiona anyżu, rodzynki.
- Spotkałam przepisy, w których do schiacciaty stosuje się sporo cukru. Najczęściej jest to 100 g cukru przy 250 g mąki. Część dodaje się do ciasta, a pozostałym posypuje owoce przed upieczeniem. Ja nie przepadam za słodkościami, dlatego dodaję tylko pół łyżeczki. Upieczoną i ostygniętą schiacciatę można po prostu posypać cukrem, jeśli komuś bardziej odpowiadają słodkie wypieki.
- ZALETA: Ciasto jest podobne, jak to na pizzę, można od razu zrobić go więcej. Często robię z 0,5 kg mąki i część piekę z oliwą, solą i rozmarynem a część z owocami.
Piekłaś/piekłeś kiedyś podobne ciasta? Proszę, podziel się w komentarzach poniżej 🙂
